การใช้ภาษาในการสื่อสาร
 องค์ประกอบของการสื่อสาร | |
องค์ประกอบที่สำคัญของการสื่อสาร มี 4 ประการ ดังนี้ 1. ผู้ส่งสาร (sender) หรือ แหล่งสาร (source) หมายถึง บุคคล กลุ่มบุคคล หรือ หน่วยงานที่ทำหน้าที่ในการส่งสาร หรือเป็นแหล่งกำเนิดสาร ที่เป็นผู้เริ่มต้นส่งสารด้วยการแปลสารนั้นให้อยู่ในรูปของสัญลักษณ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นแทนความคิด ได้แก่ ภาษาและอากัปกิริยาต่าง ๆ เพื่อสื่อสารความคิด ความรู้สึก ข่าวสาร ความต้องการและวัตถุประสงค์ของตนไปยังผู้รับสารด้วยวิธีการใด ๆ หรือส่งผ่านช่องทางใดก็ตาม จะโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม เช่น ผู้พูด ผู้เขียน กวี ศิลปิน นักจัดรายการวิทยุ โฆษกรัฐบาล องค์การ สถาบัน สถานีวิทยุกระจายเสียง สถานีวิทยุโทรทัศน์ กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์ หน่วยงานของรัฐ บริษัท สถาบันสื่อมวลชน เป็นต้น คุณสมบัติของผู้ส่งสาร 1. เป็นผู้ที่มีเจตนาแน่ชัดที่จะให้ผู้อื่นรับรู้จุดประสงค์ของตนในการส่งสาร แสดงความคิดเห็น หรือวิจารณ์ ฯลฯ 2. เป็นผู้ที่มีความรู้ ความเข้าใจในเนื้อหาของสารที่ต้องการจะสื่อออกไปเป็นอย่างดี 3. เป็นผู้ที่มีบุคลิกลักษณะที่ดี มีความน่าเชื่อถือ แคล่วคล่องเปิดเผยจริงใจ และมีความรับผิดชอบ ในฐานะเป็นผู้ส่งสาร 4. เป็นผู้ที่สามารถเข้าใจความพร้อมและความสามารถในการรับสารของผู้รับสาร 5. เป็นผู้รู้จักเลือกใช้กลวิธีที่เหมาะสมในการส่งสารหรือนำเสนอสาร 2. สาร (message) หมายถึง เรื่องราวที่มีความหมาย หรือสิ่งต่าง ๆ ที่อาจอยู่ในรูปของข้อมูล ความรู้ ความคิด ความต้องการ อารมณ์ ฯลฯ ซึ่งถ่ายทอดจากผู้ส่งสารไปยังผู้รับสารให้ได้รับรู้ และแสดงออกมาโดยอาศัยภาษาหรือสัญลักษณ์ใด ๆ ที่สามารถทำให้เกิดการรับรู้ร่วมกันได้ เช่น ข้อความที่พูด ข้อความที่เขียน บทเพลงที่ร้อง รูปที่วาด เรื่องราวที่อ่าน ท่าทางที่สื่อความหมาย เป็นต้น 2.1 รหัสสาร (message code)ได้แก่ ภาษา สัญลักษณ์ หรือสัญญาณที่มนุษย์ใช้เพื่อแสดงออกแทนความรู้ ความคิด อารมณ์ หรือความรู้สึกต่าง ๆ 2.2 เนื้อหาของสาร (message content) หมายถึง บรรดาความรู้ ความคิดและประสบการณ์ที่ผู้ส่งสารต้องการจะถ่ายทอดเพื่อการรับรู้ร่วมกัน แลกเปลี่ยนเพื่อความเข้าใจร่วมกันหรือโต้ตอบกัน 2.3 การจัดสาร (message treatment) หมายถึง การรวบรวมเนื้อหาของสาร แล้วนำมาเรียบเรียงให้เป็นไปอย่างมีระบบ เพื่อให้ได้ใจความตามเนื้อหา ที่ต้องการด้วยการเลือก ใช้รหัสสารที่เหมาะสม  4. ผู้รับสาร (receiver) หมายถึง บุคคล กลุ่มบุคคล หรือมวลชนที่รับเรื่องราวข่าวสาร จากผู้ส่งสาร และแสดงปฏิกิริยาตอบกลับ (Feedback) ต่อผู้ส่งสาร หรือส่งสารต่อไปถึงผู้รับสารคนอื่น ๆ ตามจุดมุ่งหมายของผู้ส่งสาร เช่น ผู้เข้าร่วมประชุม ผู้ฟังรายการวิทยุ กลุ่มผู้ฟังการอภิปราย ผู้อ่านบทความจากหนังสือพิมพ์ เป็นต้น |
ความสำคัญของการสื่อสาร
การสื่อสารมีความสำคัญต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์ เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคม จึงต้องมีการติดต่อสื่อสารระหว่างกัน ผ่านการฟัง พูด อ่าน เขียน หรือพฤติกรรมทางสังคมอื่น ๆ อีกทั้งการสื่อสารยังอำนวยความสะดวกให้แก่มนุษย์ในการประกอบอาชีพ
องค์ประกอบของการสื่อสาร
องค์ประกอบของการสื่อสารได้แก่ ผู้ส่งสาร สาร ผู้รับสาร และสื่อ
จุดมุ่งหมายของการสื่อสาร
จุดมุ่งหมายสำคัญของการสื่อสาร ได้แก่ เพื่อให้ข้อมูลข่าวสารหรือความรู้ เพื่อโน้มน้าวใจ เพื่อจรรโลงใจ และเพื่อความบันเทิง
ภาษาในการสื่อสาร
ภาษาในการสื่อสาร ได้แก่ ภาษาที่เป็นถ้อยคำ (วัจนภาษา) และภาษาที่ไม่ใช่ถ้อยคำ (อวัจนภาษา)
ผลของการสื่อสาร
ผลของการสื่อสารเกิดได้ ๓ ลักษณะ ดังนี้ การสื่อสารที่มีประสิทธิผลการสื่อสารที่บกพร่อง และการสื่อสารที่ไร้ผล
การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ
ผู้ส่งสารต้องคำนึงถึงองค์ประกอบที่จะทำให้การสื่อสารมีประสิทธิภาพ ดังนี้
– ความรู้ของผู้ส่งสาร
– ความคิดของผู้ส่งสาร
– การส่งสารให้ตรงประเด็น
– การลำดับความในสาร
– ภาษาที่ใช้ในการสื่อสาร
– ความตั้งใจและความสนใจของผู้รับสาร
การรับสารและส่งสารเพื่อกิจธุระ
การสื่อสารในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อให้การงานที่เป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินชีวิตดำเนินไปได้ด้วยดี
การใช้คำที่มีความหมายคล้ายกัน
เนื่องจากภาษาไทยมีคำที่ความหมายคล้ายกันเป็นจำนวนมาก ผู้ใช้จึงควรพิจารณาความหมายและลักษณะเฉพาะของคำให้ตรงตามวัตถุประสงค์ของเนื้อหา เช่น
ตัด ฟัน ฝาน เฉือน มีความหมายร่วมกัน คือ ทำให้ขาดจากกันแต่มีลักษณะเฉพาะที่ต่างกัน ดังนี้
ตัด ไม่ต้องยกแขนขึ้น
ฟัน ต้องยกแขนขึ้น
ฝาน ตัดออกเป็นแผ่น ๆ
เฉือน ตัดออกเพียงบางส่วน
การใช้คำที่ทำให้มองเห็นภาพหรือให้ความรู้สึกชัดขึ้นเป็นพิเศษ
การเลือกใช้คำที่ทำให้มองเห็นภาพหรือให้ความรู้สึกชัดขึ้นเป็นพิเศษ มักจะเป็นคำที่เกี่ยวกับความรู้สึกที่ผ่านมาทางประสาทสัมผัส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น